Επιφάνεια - 25/9/2010

Στα Ελευσίνια Μυστήρια η εμφάνιση της Κόρης στους μυημένους ήτανε η ύστατη στιγμή, τα Επιφάνεια (ή Θεοφάνεια). Κάτι τέτοιο έγινε και εχθές στο Terra Vibe όταν ο ΘΕΟΣ έκανε την εμφάνισή του. Για κάποιον που έχει μεγαλώσει με τη φωνή του ΘΕΟΥ ήτανε αδύνατο να μη νιώσει όπως ένιωθαν και οι μυημένοι στα Ελευσίνια.

Η εμφάνιση ήτανε προγραμματισμένη για τις 9.00μμ. Σε ένδειξη αντιβεντετισμού βγήκε τρία λεπτά νωρίτερα "σπάζοντας τη σιωπή" με το αριστουργηματικό Bark At the Moon (έχοντας το φεγγάρι ακριβώς από πίσω του, τέλειος συνδυασμός). Ακολούθησε πανζουρλισμός και τα παιδικά όνειρα ξαναγεννηθήκανε. Ο ΘΕΟΣ μας έδειξε τι θα πει ομορφιά. Ακολούθησε το Scream (μου ήτανε αδιάφορο καθώς πήγα εκεί αποκλειστικώς και μόνο για τα παλαιά του κομάτια) το Mr Crowley όπου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο και κόντεψα να τους πάρω όλους παραμάζωμα, I don't Know (άλλο κορυφαίο άσμα), Suicide Solution (τί να λέμε τώρα), War Pigs (ουδέν σχόλιο), Road to Nowhere (dedicated to a very good friend that passed away - long live Dio), Fire in the sky (πολύ ευχάριστη έκπληξη), Into the void (άλλος πανικός).

Σε αυτό το σημείο έγινε η σύσταση της μπάντας και υπήρξανε ιδιαίτερες επευφημίες για τον Gus G (Έλληνας γαρ) και ακολούθησε το Shot in the dark όπου παρ' ολίγο να με πάρουνε τα κλάματα (α ρε ΘΕΕ), σόλο κιθάρας, και πάλι Rat Salad (WTF - η καλύτερη έκπληξη της συναυλίας!), Iron Man (ουδέν σχόλιον), Killer of Giants (άλλη ευχάριστη έκπληξη), Fly high again (το μοναδικό που έπαιξε από τον Diary...), I don't wanna change the world, Crazy train (ψψψψ τί να λέμε), Mama I'm coming home, No more tears (τι να λέμε τώρα) και έκλεισε κλασσικά με το Paranoid (τσι πουτάνας).

Αυτός ητανε ο ΘΕΟΣ λοιπόν, ο ιδρυτής, η φωνή, το μέλλον, το παρόν και το παρελθόν του μέταλ. Ο,τιδήποτε υπάρχει αυτή τη στιγμή που έχει παραμόρφωση και μαυρίλα έχει τις ρίζες του στον ΘΕΟ (ή για να είμαι πιο σαφής στους ΘΕΟΥΣ - και όπως είχα διαβάσει κάπου κάποτε "Το 1969 ήτανε μια πολύ σημαντική χρονιά για την ανθρωπότητα, ο άνθρωπος πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στο Φεγγάρι. Όμως ο θεός είχε ήδη κατεβεί στη Γη, είχε τη μορφή των Black Sabbath και δημιούργησε το heavy metal"). Λυπάμαι μόνο τα παιδιά μου ή τα εγγόνια μου που δε θα έχουνε ποτέ την ευκαιρία να τον δούνε ζωντανά. Είμαι πράγματι πολύ τυχερός που τον έχω δει live (kαι δη δύο φορές - η προηγούμενη στο Ozzfest).

Όσο για τον ΘΕΟ τι να πω... έτρεχε πάνω στη σκηνή σαν παιδάκι, πετούσε συνέχεια νερό στις πρώτες σειρές, χοροπηδούσε, χειροκροτουσε... έπαιξε πάνω από δύο ώρες. Μας τσάκισε και με τη φωνή του και με την σκηνική του παρουσία. LONG LIVE THE GOD. Respect.