Δίσκοι που ξεχώρισα

Ερχόμενος στην Ελλάδα για διακοπές βρήκα τη συνηθισμένη στοίβα βινυλίων να με περιμένει. Άκουσα αρκετά (αν και τα πιο πολλά τα είχα ήδη ακούσει σε mp3), κάποια μου άρεσαν και κάποια όχι. Μερικά από αυτά που ξεχώρισα


Thrash metal blitzkrieg vol. 3 - ένα ακόμα καταιγιστικό 7άρι με απίστευτες thrashιές.


Eschaton - For the new aeon, οι Αθηναίοι Eschaton σε ακόμα έναν κορυφαίο δίσκο.


Wolfsschrei - Moriturus πολύ πωρωτικό και ακραίο black. Τελικά αυτοί οι Γερμανοί έχουνε βγάλει τα καλύτερα συγκροτήματα. Αν δεν υπήρχανε κάποιοι Burzum, Mayhem, Rotting Christ και Nocternity σίγουρα οι Γερμανοί θα είχανε την καλύτερη black metal σκηνή.


Acid - Maniac. Οι Βέλγοι speedάδες σε όλο τους το μεγαλείο. Δίσκος φωτιά που σε ξεσηκώνει με τη μία. Τον έχω σε mp3 αλλά το να τον ακούς από βινύλιο και δυνατά είναι άλλη φάση.


Οι βρετανοί Sacrilege σε έναν πολύ καλό δίσκο. Τον είχα ακούσει και σε mp3 παλαιότερα αλλά δε με είχε συγκινήσει. Αυτή τη φορά μου άρεσε, ίσως να έχει να κάνει με τον ήχο του βινυλίου.


Mortuary drape - Buried in time, οι θρυλικοί Ιταλοί σε έναν δίσκο δυναμίτη.


Legion of the damned - Malevolent rapture, thrash με πιο γυαλισμένο και σύγχρονο ήχο, αν και προτιμώ τον πιο παραδοσιακό βρώμικο ήχο των '80, αυτό το συγκρότημα πραγματικώς με συγκίνησε.


Η σατανική συμφωνία των Darklord, απίστευτο black από Αυστραλία, αν και μου τη σπάνε πολύ τα φωνητικά, εν τούτοις οι τύποι κλωτσάνε πολλά κωλαράκια.


Armour - Kodoku no warrior, πολύ δυναμικό 7άρι, ατόφιο heavy metal από ένα φινλανδικό συγκρότημα.


Nocturnal Breed - Motormouth, thrashιά από Νορβηγία.


Shackles - Inquisitor's curse, παλαιομοδίτικο thrash από Αυστραλία, κορυφαίο.


Βεβαίως δεν παρέλειψα να ξαναακούσω και κάποιες κλασσικούρες όπως το κορυφαίο The prince of the poverty line από το καλύτερο συγκρότημα που έχει βγάλει η Αγγλία μετά την NWOBHM έκρηξη.