Slayer @ Hammersmith Apollo

Ανίερη συμμαχία στο Hammersmith Apollo την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008, και όταν λέω ανίερη συμμαχία (unholly alliance) εννοώ Amon Amarth, Mastodon, Trivium και τους βασιλιάδες του thrash, Slayer. £30 εισιτήριο για τέσσερα αρκετά γνωστά συγκροτήματα και 2.000 κόσμος. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να δω τους Amon Amarth, οι θύρες ανοίγανε στις 17.30, την ώρα δηλαδή που έφυγα από τη δουλειά, έφτασα στο Hammersmith γύρω στις 18.30 και ήδη είχανε παίξει οι Amon Amarth (κρίμα, το εισιτήριο το αγόρασα μόνο και μόνο γι' αυτούς και τους Slayer).

Είσοδος λοιπόν κατά τις 18.40 στο Apollo, κατά τις 19.00 βγήκανε οι Mastodon και συνεχίσανε οι Trivium. Όλη την ώρα που παίζανε την είχα πέσει στο μπάρ και έπινα μπύρες, λυπάμαι αλλά δεν τους έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Και μόνο τα ονόματα Mastodon και Trivium στην ίδια συναυλία με Amon Amarth και Slayer προκαλούνε το γέλωτα.

Κατά τις 21.30 οι βασιλιάδες σκάνε μύτη στη σκηνή. Γίνεται ένας ψιλοπανικός πατείς με πατώς σε, ο κακός ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και καταφέρνω να μετακινηθώ αρκετά μπροστά. Πρώτες νότες από το Flesh Storm και αρχίζει το headbanging. Συνεχίζουμε με War Ensemble, Chemical Warfare, Ghosts of War, Seasons in the Abyss, ένα άγνωστο κομμάτι (λυπάμαι και πάλι αλλά μετά το Divine Intervention σταμάτησα να τους ακούω τόσο πολύ), Live Undead και South of Heaven όπου πραγματικά νιώθω ότι θα λιποθυμήσω από τον πανικό που γίνεται. Ιδρώτας, αίμα, μπουνίδια, κλωτσίδια ό,τι μπορείς να φανταστείς αλλά οι βασιλιάδες συνεχίζουνε να μας βομβαρδίζουνε με τόνους καυτού μεταλλικού ήχου. Βαρύς, ασήκωτος, παραμορφωμένος ήχος.

Και κάπου εδώ αρχίζουνε οι σφαγές και οι ακρωτηριασμοί. Angel of Death, Piece by Piece, Necrophobic, Altar of Sacrifice, Jesus Saves, Criminally Insane, Reborn, Epidemic, Postmortem, Raining Blood. Ναι αγαπητοί μου, όπως καταλαβαίνετε παίξανε όλο το Reign in Blood στο καπάκι, το ένα κομάτι μετά το άλλο χωρίς σταματημό (για την ιστορία το ίδιο είχανε κάνει και το 2003 όταν είχανε παίξει στο Underworld), όπου στην κυριολεξία έγινε της πουτάνας. Το Reign In Blood, ο καλύτερος thrash δίσκος όλων των εποχών στο πιάτο, και τα όνειρα να γίνονται πραγματικότητα. Όλοι οι φόβοι που είχα πιτσιρικάς, όλες οι φοβίες και οι εφιάλτες ζωντανεύουνε. Ένας απίστευτος πανζουρλισμός, μύτες να ανοίγουνε, ξύλο, γροθιές, stage diving κατά κόρον, ο Σατανάς ήτανε πραγματικώς εκεί, αν υπάρχει κόλαση σίγουρα πρέπει να είναι κάπως έτσι. Ιστορική συναυλία, ιστορικά κομάτια, απίστευτο συναίσθημα. Αυτό είναι το μέταλ, πάθος, οργή, τσαμπουκάς. Όταν βγήκα έξω είχα στην πλάτη μου πατημασία από 45 νούμερο αρβύλα, με βάλανε κάτω και με πατούσανε και δεν κατάλαβα τίποτα!!!

Για άλλη μια φορά οι Slayer αποδείξανε γιατί είναι οι βασιλιάδες του thrash, όσες πατάτες και να βγάλουνε μόνο και μόνο που βγάλανε το Reign In Blood αξίζει να πάρουνε μία θέση στο πάνθεον των καλύτερων μεταλλικών συγκροτημάτων.

Altar of sacrifice, curse of the damned
Confronting the evil you dread
Coalesce into one your shadow and soul
Soon you will meet the undead

Enter to the realm of Satan!

Απλώς άψογοι.






Βιντεάκια (ό,τι πρόλαβα να τραβήξω) θα ανεβάσω αύριο.