Άλλο ένα αποκαλυπτικό συγκρότημα που χαιρετά από την Αρχαία Ολυμπία. Ζώντας σε τέτοιο μέρος η μουσική τους δε θα μπορούσε να είναι παρά άμωμη και ονειρική. Αργοί και βασανιστικοί ρυθμοί, κολασμένα φωνητικά, ασήκωτες κιθάρες και μελωδία βγαλμένη κατ' ευθείαν από τις Σειρήνες της Οδύσσειας, μαγευτική και γλυκιά. Συνάμα μελαγχολική, μελαγχολική για το νόστο του γυρισμού.
Η μεγαλειότητα του θανάτου και της αθανασίας, παγανιστική λατρεία, Αλφειός ποταμός, Φόβος και Δείμος, παγωμένα τοπία με απέραντα δάση, Νύμφες και Σάτυροι, ελληνικό κλέος. Αρχαία Τραγωδία, η μοίρα των βροτών στα χέρια των θεών, ένα συνονθύλεμα εικόνων και ήχων.
Πραγματικώς δεν υπάρχουνε λόγια να περιγραφεί το συναίσθημα της μουσικής... το black metal σε όλο του το μεγαλείο... ακούγεται στο σκοτάδι και δυνατά.
Υποστηρίξε τε τους.
myspace
ο δίσκος τους
Thursday, 2 October 2008
CRY OF SILENCE - WALKING THROUGH THE ETERNAL TRAGEDY
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Έλα ρε, δεν τους ήξερα... Οι μόνοι που ξέρω από αρχαία Ολυμπία είναι οι Sarvari.
Το κατεβάζω τώρα, θα τ' ακούσω και θα σου πω.
Και μόλις πρόσεξα ότι είναι μπάντα του Granath, των Sarvari.
Ναι, ο ένας είναι από τους Sarvari... και οι Sarvari τα σπάνε αλλά οι Cry... μου κάνανε περισσότερο κλικ.
Ο δεύτερος από τους Sarvari (δε θυμάμαι το όνομά του) έρχεται συνέχεια σε εκδηλώσεις.
Όσο πιο πολύ τους ακούω τόσο πιο πολύ πωρώνομαι. Είχα να πάθω τέτοια πλάκα από τον καιρό του Όνυχα.
Λοιπόν, αργό, παγωμένο (αν και θα μπορούσε να ήταν πιο ωμό, και τα riffs θα ακούγονταν σαν παγοκρύσταλλοι να σκίζουν τον άνεμο), επικό, σκοτεινό, καλό υποκατάστατο του Όνυχα, αλλά οι Nocternity τόσο στον Όνυχα όσο και στον Εκπεσώντα Μονόκερο, δίνουν ρεσιτάλ επικότητας και ατμόσφαιρας. Θυμήσου εκείνο το κορυφαίο riff περίπου στη μέση του Secreta Aura, με τα πολεμικά drums να δίνουν τον ρυθμό, που ξεσηκώνει όλο το κομμάτι, για παράδειγμα...
Καλά εν τάξει, εννοείται ότι ο όνυχας είναι έτη φωτός μπροστά... αλλά αξίζουνε και οι cry...
Post a Comment