Inferno Festival

Ψήνεται κάποιος για inferno; Το έχω βάλει σκοπό να πάω φέτος με ένα φιλαράκι μου. Όσοι πιο πολλοί είμαστε τόσο το καλύτερο.

Υπολογίζω συνολικό κόστος (αεροπορικά, διαμονή, είσοδος, φαγητό, λοιπά έξοδα) να βγεί γύρω στις 600 λίρες/700 ευρώ.

Από το πρόσφατο ταξίδι μου στην Ουτρέχτη

Howlin' mad - Insanity, οι Γερμανοί thrashάδες στον έναν και μοναδικό δίσκο που βγάλανε


Magnus - Scarlet slaughterer, thrashάδες από την Πολωνία, τα πρώτα τους demo σε έναν δίσκο συλλογή.


KAT - δε χρειάζεται να πω κάτι περισσότερο, γνωστοί σε όλους. Αυτόν και το δίσκο των Magnus τους αγόρασα από τον ίδιο dealer ο οποίος είχε και άλλα πολωνικά βινύλια (κατά πάσα πιθανότητα θα ήτανε από Πολωνία και θα ειδικευότανε σε πολωνικά συγκροτήματα).


Piledriver - Stay Ugly, power/speed από Καναδά (καλά οι Καναδοί έχουνε μια παράδοση σε αυτά). Ήμουνα τυχερός που τους είχα δει πριν δύο έτη στο clubάκι αυτό κοντά στην Ομόνοια (μου διαφεύγει το όνομά του).


Nocturnal - Thrash with the Devil, ήμουνα πολύ τυχερός που κατάφερα να το βρω, αν και το χρυσοπλήρωσα 20 ευρώ. Από τους πλέον καταγιστικούς δίσκους από το καλύτερο thrash συγκρότημα που έχει βγει ποτέ μετά το 1990 (ναι, φαίνεται ότι έχω κόλλημα με τους Nocturnal αλλά οι τύποι δεν παίζονται. Απλώς δεν παίζονται).


Οι Αμερικανοί Agent Steel - Sceptics apocalypse (με το κορυφαίο κομάτι 144.000 gone) και οι Γερμανοί Vendetta με το πολύ καλό Brain Damage. Οι δεύτεροι είναι ψιλοάγνωστοι (ειδικά σε όσους δεν ακούνε thrash) αλλά ο συγκεκριμένςο δίσκος τα σπάει. Για πολύ headbanging. Τελικά τώρα που το σκέφτομαι η καλύτερη μουσική για χτύπημα είναι το thrash, με το που μπαίνει η πρώτη νότα σε πιάνει ένας πανζουρλισμός...


Sacrifice - Torment in fire, κλασσικός δίσκος από ένα Καναδέζικο cult speed/thrash συγκρότημα (είπαμε έχουνε παράδοση). Οι παλαιοί σίγουρα θα τους γνωρίζουνε.


Holy Terror - Mind wars, πολύ καλό thrash διαμαντάκι, όχι τόσο άγνωστοι αλλά ούτε και πολύ γνωστοί. Είχα το πρώτο τους (Terror and submission) σε βινύλιο και αυτό σε κασσέτα, οπότε με το που το είδα το γράπωσα αμέσως.


Veineliis - Strained movements towards imminent death, μελαγχολικό και καταθλιπτικό black από τη Γερμανία. Είπαμε πεθαίνω για thrash αλλά η ποιότητα είναι ποιότητα. Για να είμαι ειλικρινής το συγκεκριμένο δεν τον έχω ακούσει, έχω ακούσει όμως το In this forest shall be my gallows (το είχα βρει στο dunkelheit), το οποίο μου έκανε πολύ καλή εντύπωση. Ελπίζω και ο συγκεκριμένος δίσκος να ακολουθεί τα ίδια μονοπάτια.


Warlord - And the canons of destruction have begun. Αυτό τον δίσκο τον έχω ήδη σε βινύλιο, αλλά λόγω του ότι το πρώτο κομάτι είναι προβληματικό (πηδάει η βελόνα λόγω προβλήματος τους δίσκου - αυτά παθαίνεις όταν αγοράζεις μεταχειρισμένους... από την άλλη όμως πού να τον βρεις και καινούργιο;) τον ξαναπήρα, 20 ευρώ, οκ λίγο ακριβός αλλά αξίζει και 30.

Και κάπου εδώ πρέπει να παραδεχτώ ότι την πάτησα σαν αρχάριος. Είχα βρει το Lost and lonely days (ναι το 12'' single) και δεν το πήρα ο μαλάκας (μπορείτε να με μουντζώσετε ελευθέρως). Και σε πέντε λεπτά που άλλαξα γνώμη το είχανε ήδη εξαφανίσει. Κρίμα... κρίμα γιατί τέτοια λάθη δε γίνονται. Και άντε να το ξαναβρείς τώρα το άτιμο...


Genocide Nippon - Black Sanctuary, από τα πιο γνωστά (και καλά) power/speed συγκροτήματα που έχει βγάλει ποτέ η Ιαπωνία. Παλαιοί αλλά πολύ καλοί.


Intruder - A higher form of killing. Αμερικανοί τεχνο-thrashάδες, άγνωστοι αλλά όλοι οι δίσκοι που βγάλανε κλωτσάνε πολλά κωλαράκια. Ακούστε τους.

Αυτοί είναι λίγοι από τους δίσκους που πήρα (συνολικώς αγόρασα καμιά 40ριά), ελπίζω να πήρατε ιδέες για μελλοντικά ακούσματα. Τα έχω ξαναπεί για το παζάρι στην Ουτρέχτη, πραγματικώς αξίζει τον κόπο να το επισκεφτεί κάποιος, ειδικά αν είναι συλλέκτης. Υπάρχουνε δίσκοι για όλα τα γούστα, από black (τώρα που είπα για black, σε κάποια στιγμή να κάτσω γράψω μια ανασκόπηση για τη συναυλία των Enslaved) μέχρι Χατζιδάκη.