AC/DC @ Wembley Stadium

Αυτή τη συναυλία την περίμενα καιρό. Την πρώτη φορά που ήτανε να δω τους AC/DC δυστυχώς δεν μπόρεσα, λόγω δουλειάς. Αυτή τη φορά είχα αγοράσει τα εισιτήρια από τον Δεκέμβριο και δεν υπήρχε περίπτωση να τη χάσω για τίποτα.

Φτάσαμε στο στάδιο νωρίς, αρχίσαμε τις μπύρες και λίγο πριν βγούνε οι AC/DC εισέλθαμε. Το στάδιο τεράστιο, επιβλητικό, να δονήται από τις ιαχές και τις κραυγές των AC/DCάκηδων, πανικός, ούτε σε αγώνα ποδοσφαίρου να ήμουνα. Μπαίνουμε στην αρένα, πιάνουμε μια θέση κάπου δεξιά και αναμένουμε με το στόμα ανοιχτό. Βεγγαλικά, φωνές, τσιρίγματα, πανζουρλισμός. Οι AC/DC βγαίνουνε και αρχίζουνε το Rock 'n' Roll train. Πανικός, μπουνιές, κλωτσιές, αρβυλιές, headbanging από την πρώτη νότα. Συνεχίζουνε με Hell ain't a bad to be και Back in black στον ίδιο ρυθμό. Ακολουθεί το Big Jack όπου τα πράγματα χαλαρώνουνε λίγο για να ξεσηκωθούμε πάλι με το Dirty deeds done dirt cheap, shot down in flames, Thunderstruck και Black Ice. Χαλάρωμα με The Jack και πανικός πάλι με Hell's bells όπου βγήκε και μια τεράστια καμπάνα στη σκηνή να τη χτυπάει ο Johnson. Κοπέλες να βγάζουνε τα βυζιά τους στην κάμερα και να φαίνονται στις γιγαντοοθόνες, σπρωξίματα, τρελλό headbanging, χαμός. Rock and roll στα καλύτερά του, ευφορία. Ακολουθήσανε τα Shoot to thrill, War machine, Dog eat dog, Anything goes, You shook me all night long, T.N.T., Whole lotta Rosie (με μια τεράστια φουσκωτή σεξοβόμβα στη σκηνή) και Let there be rock. Για encore παίξανε τα Highway to hell και For those about to rock we salute you.

Τεράστια σκηνική παρουσία, υπερθέαμα, κανόνια να πυροβολούνε, βεγγαλικά, γιγαντοοθόνες, πολύς κόσμος (γύρω στις 60.000) και απίστευτη μουσική από ένα συγκρότημα θρύλο στο μέταλ.

Δε μου άρεσε το μακρύ και ανούσιο σόλο του Young. Δε μου άρεσε το στυλ του "είμαι θεός" ανεβασμένος σε πλατφόρμα που να ανυψώνεται πάνω από το κοινό. Εν τάξει μεγάλε είσαι ωραίος κιθαρίστας δε λέω, αλλά δεν είσαι και Iommy οπότε ηρέμησε.

Δε μου αρέσανε οι μαλάκες που πάνε στη συναλία για ξύλο. Ηρέμησε ρε κάγκουρα εδώ ήλθες να περάσεις καλά όχι να πλακωθείς. Α και οι μαλάκες που πετάνε κύπελα μπύρας (μαζί με τη μπύρα) στον κόσμο. Α ρε μουνόπανο κάτι τέτοιες στιγμές ευχόμουνα να ήμουνα 2.20 και 150 κιλά να σου γαμούσα τη μάνα που σε γέννησε.

Φωτογραφίες όταν ανεβάσω :)