Slayer @ Hammersmith Apollo

Ανίερη συμμαχία στο Hammersmith Apollo την Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008, και όταν λέω ανίερη συμμαχία (unholly alliance) εννοώ Amon Amarth, Mastodon, Trivium και τους βασιλιάδες του thrash, Slayer. £30 εισιτήριο για τέσσερα αρκετά γνωστά συγκροτήματα και 2.000 κόσμος. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να δω τους Amon Amarth, οι θύρες ανοίγανε στις 17.30, την ώρα δηλαδή που έφυγα από τη δουλειά, έφτασα στο Hammersmith γύρω στις 18.30 και ήδη είχανε παίξει οι Amon Amarth (κρίμα, το εισιτήριο το αγόρασα μόνο και μόνο γι' αυτούς και τους Slayer).

Είσοδος λοιπόν κατά τις 18.40 στο Apollo, κατά τις 19.00 βγήκανε οι Mastodon και συνεχίσανε οι Trivium. Όλη την ώρα που παίζανε την είχα πέσει στο μπάρ και έπινα μπύρες, λυπάμαι αλλά δεν τους έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Και μόνο τα ονόματα Mastodon και Trivium στην ίδια συναυλία με Amon Amarth και Slayer προκαλούνε το γέλωτα.

Κατά τις 21.30 οι βασιλιάδες σκάνε μύτη στη σκηνή. Γίνεται ένας ψιλοπανικός πατείς με πατώς σε, ο κακός ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και καταφέρνω να μετακινηθώ αρκετά μπροστά. Πρώτες νότες από το Flesh Storm και αρχίζει το headbanging. Συνεχίζουμε με War Ensemble, Chemical Warfare, Ghosts of War, Seasons in the Abyss, ένα άγνωστο κομμάτι (λυπάμαι και πάλι αλλά μετά το Divine Intervention σταμάτησα να τους ακούω τόσο πολύ), Live Undead και South of Heaven όπου πραγματικά νιώθω ότι θα λιποθυμήσω από τον πανικό που γίνεται. Ιδρώτας, αίμα, μπουνίδια, κλωτσίδια ό,τι μπορείς να φανταστείς αλλά οι βασιλιάδες συνεχίζουνε να μας βομβαρδίζουνε με τόνους καυτού μεταλλικού ήχου. Βαρύς, ασήκωτος, παραμορφωμένος ήχος.

Και κάπου εδώ αρχίζουνε οι σφαγές και οι ακρωτηριασμοί. Angel of Death, Piece by Piece, Necrophobic, Altar of Sacrifice, Jesus Saves, Criminally Insane, Reborn, Epidemic, Postmortem, Raining Blood. Ναι αγαπητοί μου, όπως καταλαβαίνετε παίξανε όλο το Reign in Blood στο καπάκι, το ένα κομάτι μετά το άλλο χωρίς σταματημό (για την ιστορία το ίδιο είχανε κάνει και το 2003 όταν είχανε παίξει στο Underworld), όπου στην κυριολεξία έγινε της πουτάνας. Το Reign In Blood, ο καλύτερος thrash δίσκος όλων των εποχών στο πιάτο, και τα όνειρα να γίνονται πραγματικότητα. Όλοι οι φόβοι που είχα πιτσιρικάς, όλες οι φοβίες και οι εφιάλτες ζωντανεύουνε. Ένας απίστευτος πανζουρλισμός, μύτες να ανοίγουνε, ξύλο, γροθιές, stage diving κατά κόρον, ο Σατανάς ήτανε πραγματικώς εκεί, αν υπάρχει κόλαση σίγουρα πρέπει να είναι κάπως έτσι. Ιστορική συναυλία, ιστορικά κομάτια, απίστευτο συναίσθημα. Αυτό είναι το μέταλ, πάθος, οργή, τσαμπουκάς. Όταν βγήκα έξω είχα στην πλάτη μου πατημασία από 45 νούμερο αρβύλα, με βάλανε κάτω και με πατούσανε και δεν κατάλαβα τίποτα!!!

Για άλλη μια φορά οι Slayer αποδείξανε γιατί είναι οι βασιλιάδες του thrash, όσες πατάτες και να βγάλουνε μόνο και μόνο που βγάλανε το Reign In Blood αξίζει να πάρουνε μία θέση στο πάνθεον των καλύτερων μεταλλικών συγκροτημάτων.

Altar of sacrifice, curse of the damned
Confronting the evil you dread
Coalesce into one your shadow and soul
Soon you will meet the undead

Enter to the realm of Satan!

Απλώς άψογοι.






Βιντεάκια (ό,τι πρόλαβα να τραβήξω) θα ανεβάσω αύριο.

Nocturnus @ Underworld

Ένα από τα πιο πρωτοποριακά και σημαίνοντα death metal συγκροτήματα επιστρέψανε για μια συναυλία μεγατόνων. Σάββατο 18 Οκτωβρίου στο Camden Underworld οι Nocturnus παραδώσανε μαθήματα death metal. Ένα ακόμα συγκρότημα από τα παιδικά μου χρόνια προστέθηκε στη λίστα αυτών που ήθελα και έχω δει.

Δεκαοχτώ έτη πριν, το The Key με είχε ξετινάξει, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι μου πήρε μερικά έτη για να καταλάβω τη μαγεία του και να το θεωρώ πλέον τον καλύτερο death metal δίσκο μετά τα ανυπέρβλητα albums των Death. Η συναυλία έρχισε με το Lake of fire και ακολουθήσανε κομμάτια όπως τα (αν θυμάμαι καλά γιατί είχα και καιρό να τα ακούσω), Standing in blood, Droid sector, Andromeda Strain, Neolithic (εδώ έγινες ένας πανικός), Destroy the manger, BC/AD καθώς και Lords of the black path, The secret cycle, As below so above (ως After Death). Επίσης παίξανε τα Angel of Disease και Chapel of ghouls που έχει συγγράψει ο Browning με τον Trey Azagthoth των Morbid Angel.

Δε θέλω να έχω παράπονα από τέτοια συναυλία, καθώς και μόνο που είδα τους Nocturnus είναι αρκετό, αλλά (πάντα υπάρχει ένα αλλά), γιατί ρε παιδιά παίξατε τραγούδια μόνο από το The Key; Τίποτα από το Ethereal Tomb, τίποτα από το Theshholds. Χάθηκε να παίξετε ένα Orbital Decay (και ήθελα πολύ να το ακούσω), ένα Search for the trident ή ένα Subterranean inflitrator; Ας μην παίζατε κομμάτια των After Death και ας παίζατε περισσότερα των Nocturnus. Εν τάξει το καταλαβαίνω ότι η συναυλία στην ουσία ήτανε προώθηση των After Death αλλά χάθηκε ο κόσμος να παίξετε τρία τραγούδια παραπάνω;

Άλλο παράπονο. Γιατί ρε καραγκιόζηδες Βρετανοί μόνο 100 άτομα; Οκ, το καταλαβαίνω ότι πλέον στον μεταλλικό χώρο είστε για τον πούτσο (ναι, για τον πούτσο είστε , ας το παραδεχτούμε) αλλά εδώ μιλάμε για τους Nocturnus. Αν δεν το πιάσατε το επαναλαμβάνω. Εδώ μιλάμε για τους Nocturnus και μόνο 12 λίρες εισιτήριο (και με άλλα 4 συγροτήματα support, σύνολο δηλαδή πέντε συγκροτήματα και ένα από αυτά οι Nocturnus, και τα υπόλοιπα 3 -που πρόλαβα να δω- αρκετά αξιόλογα, sorry παίδες που δε γράφω κάτι για εσάς, έχετε επισκιαστεί από τους τεράστιους Nocturnus). Και όλα αυτά 12 γαμημένες λίρες, και μόνο 100 άτομα; Αν αυτό το live γινότανε στο Αν οι φραγκοφονιάδες θα το είχανε βάλει 50 ευρώ, θα είχανε βγάλει και ηχεία έξω από το club και θα χρεώνανε τους πάντες σε απόσταση 500 μέτρων. Και εσείς που τα έχετε όλα στα πόδια σας με το 1/200 του μισθού σας δε κάνετε τον κόπο. Ε, είστε τελείως για τον πούτσο.

Και ένα βιντεάκι του Neolithic από τη Γερμανία (δυστυχώς είχα ξεχάσει τη φωτογραφική μου και δεν μπόρεσα να ταβήξω φωτογραφίες/βίντεο)

CRY OF SILENCE - WALKING THROUGH THE ETERNAL TRAGEDY

Άλλο ένα αποκαλυπτικό συγκρότημα που χαιρετά από την Αρχαία Ολυμπία. Ζώντας σε τέτοιο μέρος η μουσική τους δε θα μπορούσε να είναι παρά άμωμη και ονειρική. Αργοί και βασανιστικοί ρυθμοί, κολασμένα φωνητικά, ασήκωτες κιθάρες και μελωδία βγαλμένη κατ' ευθείαν από τις Σειρήνες της Οδύσσειας, μαγευτική και γλυκιά. Συνάμα μελαγχολική, μελαγχολική για το νόστο του γυρισμού.

Η μεγαλειότητα του θανάτου και της αθανασίας, παγανιστική λατρεία, Αλφειός ποταμός, Φόβος και Δείμος, παγωμένα τοπία με απέραντα δάση, Νύμφες και Σάτυροι, ελληνικό κλέος. Αρχαία Τραγωδία, η μοίρα των βροτών στα χέρια των θεών, ένα συνονθύλεμα εικόνων και ήχων.

Πραγματικώς δεν υπάρχουνε λόγια να περιγραφεί το συναίσθημα της μουσικής... το black metal σε όλο του το μεγαλείο... ακούγεται στο σκοτάδι και δυνατά.

Υποστηρίξε τε τους.

myspace
ο δίσκος τους