Thursday 10 January 2008

BURZUM - FILOSOFEM



Κάθε φορά που ακούω αυτό το δίσκο επιβεβαιώνεται το πολύ σοφό ρητό ότι "η γραμμή που χωρίζει την ιδιοφυϊα από την τρέλλα είναι πολύ λεπτή". Δεν έχω ακόμα κατασταλλάξει αν ο Kristian Vikernes (ή κατά κόσμο Varg Vikernes/Count Grishnackh) πρόκειται για μια μουσική μεγαλοφυϊα ή απλώς ένα ψυχάκιας. Η αλήθεια είναι ότι η μουσική που έχει γράψει είναι από τις πλέον χαρακτηριστικότατες και ονειρικότερες που έχουνε κυκλοφορήσει στο μεταλλικό στερέωμα.

Ένα από τα πλέον αξιόλογα συγκροτήματα στο χώρο του μέταλ, με τον χαρακτηριστικό υπερ-παραμορφωμένο ήχο, τα άγρια γρυλίσματα και τα ονειρικά πλήκτρα στη μουσική, οι Burzum, κυκλοφορήσανε αυτόν τον δίσκο το 1996, και είναι ο τελευταίος που ηχογραφήθηκε πρωτού κλείσουνε τον Vikerness στη φυλακή. Οι Burzum είναι ένα μοναδικό συγκρότημα, όχι μόνο γιατί αποτελέσανε κάτι το τελείως διαφορετικό και ριζοσπαστικό στο χώρο του black από άποψη μουσικής, αλλά όπως πολύ ορθώς το έθεσε και ένα φίλος μου (χαίρε Νίκο) βάλανε στο black και την ιδεολογία. Την ιδεολογία της Νορβηγικής μυθολογίας, των πολεμιστών, των θεών και της Βαλχάλα, της προ-χριστιανικής Παράδοσης, αλλά και την επίρριψη ευθυνών στον έπηλυ χριστιανισμό.

Μουσικώς ο δίσκος είναι ό,τι ακριβώς περιμέναμε από ένα συγκρότημα σαν τους Burzum. Χωρισμένος σε δύο βινύλια (με gatefold εξώφυλλο και φανταστικό artwork από τον Theodor Kittelsen) και μοιρασμένος σε metal και ambient ήχους, κινήται πάνω κάτω στις ίδιες μουσικές φόρμες με τους προηγούμενους δίσκους. Πολύ παραμορφωμένος ήχος, γρυλίσματα (αν και πιο ήπια αυτή τη φορά), φυγόκοσμα και μισάνθρωπα τύμπανα, απλά και μαγευτικά riffs που επαναλαμβάνονται και αργούς αλλά ογκωδέστατους ρυθμούς. Ο δίσκος κινήται σε μεσαίες ταχύτητες και δεν υπάρχουνε υπερβολικά γρήγορα ξεσπάσματα (αν και οι Burzum ποτέ δε φημίζονταν για τις υπερφυσικές τους ταχύτητες).

Κορυφαία στιγμή του δίσκου το ομώνυμο τραγούδι (Burzum - Dunkelheit στα Γερμανικά) όπου η μείξη πλήκτρων και μέταλ είναι μοναδική. Φαινότανε από τις προηγούμενες δουλειές ότι ο Vikernes πειραματιζότανε με τα πλήκτρα αλλά ποτέ δεν φανταζόμουνα ότι θα κατάφερνε να τα δέσει τόσο όμορφα με τη μουσική. Τα πλήκτρα είναι τόσο περιέργως βαλμένα μέσα στο τραγούδι που το συναίσθημα που σου δημιουργούνε είναι ένα όνειρο, ένα απόκοσμο και αλλόκοτο όνειρο, σαν να είσαι ένα με τη φύση, με αρχέγονα ένστικτα και παραδόσεις, με τους θεούς που γέννησε αυτός ο κόσμος, σαν να είσαι σε έναν μυστηριώδη και χιμαιρικό τόπο (ή, από την άλλη, όπως το έθεσε η σύζυγός μου, σαν να σε έχουνε κλειδωμένο σε ένα δωμάτιο και να μην μπορείς να ξεφύγεις. Εγκέφαλος είναι αυτός, ο καθένας το ερμηνεύει διαφορετικώς).

Τόσο η μεταλλική πλευρά του δίσκου όσο και η ambient σε ταξιδεύουνε σε μέρη και χρόνους που δεν έχεις πάει ποτέ, με ερημωμένα τοπία και καταθλιπτικά χρώματα. Σου αγγίζουνε την ψυχή και σε κρύβουνε στα μύχια της φαντασίας σου, σε κόσμους όπου κανείς δεν μπορεί να σε αγγίξει. Πραγματικώς αυτός ο δίσκός βρίθει εικόνων.

Πρόκειται για ένα αριστούργημα, ένα καταθλιπτικό και παγωμένο αριστούργημα. Καταραμένο και μαύρο. «Η ζωή παίρνει νέο νόημα», όπως λέει και το ομώνυμο τραγούδι. Οι Burzum καταφέρανε και πήγανε το black metal ένα βήμα παραπέρα. Άψογοι.

33 comments:

ε said...

\m/

paleFolklore said...

Συμφωνώ απόλυτα !

iha said...

"Οι Burzum καταφέρανε και πήγανε το black metal ένα βήμα παραπέρα. Άψογοι."

e nai einai oloi enas k enas

Unknown said...

"Oi" Burzum ειναι στην πραγματικότητα ένας ....

Panos Konstantinidis said...

Ένας είναι (αν και έχει παίξει και ο Samoth ως session), τρόπος του λέγειν το "οι".

ε said...

Καλά ρε, τι κάνεις τέτοια ώρα εδώ; Κλείσαμε για σήμερα. :Ρ

Panos Konstantinidis said...

Είπα να περάσω μια βόλτα :)

ε said...

Απλώς μου έκανε εντύπωση που άργησες μερικούς μήνες να απαντήσεις σε εκείνον. :P

Ελπίζω να σ' αρέσει η φωτό πάνω δεξιά, κάτι μου έλεγε πως χρειαζόμασταν μια έστω φωτογραφία και δεν μπόρεσα να σκεφτώ κάτι καλύτερο.

BTW, το πρόλαβες χτες το νέο σύστημα που βάλανε από το blogger για τα σχόλια; Δεν σ' άρεσε περισσότερο;

Panos Konstantinidis said...

Τώρα τα είδα τα σχόλια, για κάποιο λόγο είχα ξεχάσει να τικάρω το πεδίο για την ειδοποίηση.

Η φωτό είναι κορυφαία!

Υγ. Ποιό σύστημα για σχόλια;

ε said...

Άσε, θα δείξει, μπορεί να το ξαναβάλουν.

Βρομιστεράκι said...

Πολύ καλή η κριτική σας!
Αν και δεν είμαι φαν του "μεταλικού" ήχου, αυτό το άλμπουμ το υπεραγαπάω... Ειδικά το Gebrechlichkeit I που τυχαίνει πολλές φορές να παίζει στο repeat!
Ιδιοφυια ο Varg!

Panos Konstantinidis said...

Καλώς ήλθες βρομιστεράκι. Ο δίσκος αυτός είναι όντως μοναδικός, ό,τι και να πούμε θα είναι λίγο.

> Αν και δεν είμαι φαν του "μεταλικού" ήχου, αυτό το άλμπουμ το υπεραγαπάω

Να γίνεις :) Το ότι σου αρέσει αυτός ο δίσκος είναι μόνο η αρχή, υπάρχουνε εκατοντάδες παρόμοια albums.

Βρομιστεράκι said...

Ειναι η νταρκο-άμπιεντ πλευρα του που μ'αρεσει... Στα αγαπημένα π.χ. είναι Lustmord, Desiderii Marginis, Job Karma klp klp
Δεκτές βέβαια όλες οι προτάσεις :)

Panos Konstantinidis said...

Σε αυτό δεν μπορώ να σε βοηθήσω, η σκοτεινή ambient δεν είναι του γούστου μου (εκτός από τα δύο πρώτα του Mortiis που είναι κορυφαία). Αν θέλεις πάντως δισκάρες τύπου Filosofem άκουσε τα τραγούδια που έχουμε βάλει στο πλάι, όλο και κάτι θα σου αρέσει.

ε said...

Βρομιστεράκι, ψάξε σε κάποιο blog να βρεις το Hin-Fort των Trist, θα το γουστάρεις τρελά.

Άσχετο, ρε Πάνο,ακούω την πρώτη κασέτα των Moonblood, τι είναι αυτοί ρε(!), τους ξέρεις;

Αν όχι, σου τους προτείνω ανεπιφύλακτα.

Βρομιστεράκι said...

Ευχαριστώ Εχετλαίε, το ψάχνω τώρα. :)
Καλή συνέχεια στο blog σας παιδιά!

Panos Konstantinidis said...

Πρώτη φορά τους ακούω. Λένε;

ε said...

Δεν κυκλοφόρησαν ποτέ CD, μόνο κασέτες και βινύλια, αλλά όλα περιορισμένης κυκλοφορίας. Στο blog που σου έδωσα έχεις όλη τους τη δισκογραφία εκτός από το Rehearsal 10 και ίσως κάνα δυο split, άκουσε τους. Αν σ' αρέσουν οι μπάντες που παίζουν φοβερό, επικό black αλλά με σκατοπαραγωγή, δηλαδή ηχογραφημένα σε κασετόφωνα κτλ, θα σ' αρέσουν πολύ. Εγώ σχεδόν τους λάτρεψα χτες. :D

Panos Konstantinidis said...

Πολύ καλοί.

Βρομιστεράκι said...

Εχετλαίε είχες δίκιο!
Τον άκουσα (απoσπασματικά στο MySpace), μου άρεσε και τώρα το κατέβασα το hin fort και το απολαμβάνω...
Εξαιρετικός!

Panos Konstantinidis said...

Καλά, τα έχω κατεβάσει όλα από Moonblood και τους έβαλα και στους δίσκους που αναζητώ. Πολύ true οι τύποι.

ε said...

Βρομιστεράκι, φαντάσου να μην γνώριζα κιόλας από μουσική, ε; :D

Πάνο, σου εύχομαι να βρεις τα βινύλια τους, αν και είναι φοβερά δυσεύρετα... Αν πετύχεις κάποιο, κάπου, είσαι τυχερός, δύο έχουν σαν full length και τα άλλα splits... Καμιά κασέτα σε κάνα ξεχασμένο mailorder αν βρούμε. :P

Panos Konstantinidis said...

Πάντως τα demo τους έχουνε άθλια παραγωγή.

ε said...

Δε πειράζει, είναι πιο cult έτσι. :D

tzo said...

I love it too, πω πω τι μου θύμησες!!!
Πάω να το ακούσω!

Tyler Durden said...

καταπληκτικός δίσκος, μόνο εκείνο το 25άρι κομμάτι να ήταν το μισό. Οσο νάναι μετά τα 15 λεπτά καταντάει πλέον σαν το βασανιστήριο της σταγόνας

Panos Konstantinidis said...

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το κομμάτι είναι όντως βασανιστικό.

Βρομιστεράκι said...

Τyler + Pano αφήστε τις κόρυζες...το κομάτι δεν είναι καθόλου βασανιστικό.
Κάθε άλλο...μάλλον απολαυστικό είναι!

Panos Konstantinidis said...

Ε γι' αυτό είναι πολαυστικό, διότι είναι βασανιστικό (τί είπα πάλι)!!

Panos Konstantinidis said...

πολαυστικό = απολαυστικό

Archon-tinos said...

Μουσική ιδιοφυία που δημιουργεί το απόλυτο σκοτινό παραμύθι...

Panos Konstantinidis said...

Έτσι ακριβώς.

Anonymous said...

Καλησπέρα και καλή χρονιά!
Πολύ ωραία η κριτική σου. Εγώ σήμερα άκουσα για πρώτη φορά Burzum και ενθουσιάστηκα!
Πολύ ενδιαφέρουσα η σελίδα σου. Θα σε παρακολουθώ.